SEPET PODRÓŻNY, II ćw. XIX w.
Sapet, to przenośna,rozkładana na wiele elementów skrzynia fornirowana mahoniem oraz wzmacniana mosiężnymi,dekoracyjnymi elementami. Sepet pełnił rolę podróżnego biurka i niezbędnika, bogato wyposażony w liczne przydatne do spożywania posiłków, codziennej kosmetyki oraz prowadzenia zapisków i przygotowywania korespondencji w trakcie podróży przedmioty wykonane ze srebra, szkła kryształowego, metalu i masy perłowej.
Srebrne wyposażenie wykonane zostało przez kaliskiego złotnika Karla Friedricha Schaube
(czynnego w latach ok. 1827 -1872).
Sepet datować można na czas drugiej ćwierci XIX wieku.
Z przekazu dawnych właścicieli sepet należał do ich przodka – Cypriana Nieniewskiego i był przekazywany z pokolenia na pokolenie. Potwierdzeniem tego jest wygrawerowane na mosiężnym szyldzie wieka jego imię i nazwisko oraz wygrawerowane inicjały; „CN”na większości srebrnych przedmiotów wyposażenia.
Wśród przedmiotów wyposażenia należy wymienić szklane kałamarze i bardzo dekoracyjne, zdobione złoceniami flakony na pachnidła, korkociągi,kłudki i różne nożyczki oraz uchwyty do zaciągania wysokich butów, a w jednej z sekretnych skrytek znajduje się w kopercie pamiątkowy pukiel włosów opatrzony rodzinnym herbem „Nałęcz”.
Dużą ciekawość wzbudzają różne i przemyślne sekretne szufladki i skrytki
Wymiary obiektu : szer. 42.8 cm gł. 27,5 cm,wys. 21,5 cm
