TADEUSZ KANTOR ( 1915 – 1990 )
Studiował w krakowskiej ASP w latach 1934-1939 pod kierunkiem K. Frycza. W czasie okupacji założył konspiracyjny teatr, wokół którego koncentrowało się życie artystyczne Krakowa. Teatr ten po wojnie, pod nazwą Cricot 2, kontynuował tradycje teatru plastyków Cricot założonego przez Józefa Jaremę. Współtworzył Grupę Młodych Plastyków – 1945, a następnie drugą Grupę Krakowską – 1957. Współorganizator I Wystawy Sztuki Nowoczesnej – Kraków 1948. Uprawiał malarstwo, był reżyserem teatralnym, scenografem, autorem i organizatorem pierwszych w Polsce happeningów, autorem manifestów artystycznych, otwarty na poszukiwania światowej awangardy artystycznej, pierwszy do twórczej adaptacji i asymilacji jej osiągnięć. Twórczość malarska początkowo utrzymana w tonie figuratywnym, później metaforyczna o oszczędnej kolorystyce, w drugiej połowie lat 50. w nurcie informelu. W latach następnych zaprezentował w krakowskiej galerii Krzysztofory Wystawę Popularną – zbiór setek przedmiotów, dokumentów, rysunków jako środków environment i po części własnego dorobku. Z przedmiotów tworzył asamblaże i ambalaże. W latach 70. i 80. kompozycje malarskie /cykle/ mają ścisły związek z teatralną twórczością artysty – seria kompozycji Umarła klasa pod tytułem tożsamym z nazwą spektaklu teatralnego. Do malarstwa powrócił pod koniec życia, kompozycje z samotną, wyeksponowaną jednostką uchwyconą w pozie gestu. Artysta wybitny, zaliczany przez krytykę światową do współtwórców sztuki XX wieku.
