JACEK  SIENICKI (1928 Warszawa – 2000 Warszawa )

Studia w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego, przez wiele lat był jego asystentem, a następnie profesorem macierzystej uczelni. Debiutował na wystawie „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955 r. Uprawiał malarstwo w ograniczonej palecie barw, szarości, przygaszone kolory. Dążył do maksymalnej syntezy przekazu. Tematy czerpał z natury – pojedyncza roślina, pejzaż z najbliższego otoczenia – np. wnętrze pracowni, mieszkania. Używając oszczędnie środków malarskich, tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii obrazów.
Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975 r, niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 r oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993 r.

Jacek Sienicki „Pejzaż”, 1998 r.