EUGENIUSZ MARKOWSKI (1912 Warszawa – 2007 Warszawa)
Urodził się w 1912 w Warszawie. W 1938 otrzymał dyplom ASP w Warszawie, gdzie studiował w pracowni T. Pruszkowskiego.w latach 1940 – 1950 przebywał we Włoszech, gdzie związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative i z Art. Club w Rzymie. Pracował jako dziennikarz i dyplomata we Włoszech i Kanadzie / 1945 -55/. Do Polski wrócił w 1955. Wykładowca i profesor ASP w Warszawie / 1969-1984/. W 1963 brał udział w Biennale Sao Paulo. Zajmuje się malarstwem, scenografia i grafika użytkową. Jest przedstawicielem tzw. nowej figuracji. Jego zdeformowanym postaciom ludzi – potworków, upodobnionych często do zwierząt, towarzyszy dysonansowa kolorystyka. Deformacja postaci oraz bogata faktura obrazów sprawiają, że twórczość E. Markowskiego porównywana jest do tzw. art brut i obrazów J. Dubuffeta. W 1984 był laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida, a w 1988 Nagrody Kolekcjonerów im. Dr L. Siudy. Ekspresyjny styl malowania, bezpośredniość i toporność figur, spowodowały, że w latach 80-tych uznano go za prekursora „nowodzikich”.